Tanık oldum sesinize

Tanık oldum sesinize - Bünyamin Akgöl

Tanık oldum sesinize
Dayanamadı kalbim ağırlığa
Kapadım gözlerimi size
Yüreğimi yokladım 
Baktım ki yok yerinde
Sanırım bastığınız kaldırımları arıyor
Sanırım ayak izlerinizde huzur buluyor
Alıştı kalabalıklar içinde ayakkabı darbelerine
Kalıntılarınız uğruna heykel gibi nöbette
Zaten özü kalmadı ezile ezile
Hırpalanmaktan hayat tarafından 
Tavandaki ipten onu alıkoyan
Dalmak,sizinle kurduğu hayallere

Tanık oldum sesinize
Uykularım kaçtı
Gözlerimi yokladım
Baktım ki ıslaklar iyice
Yaşlarım sığmaz oldu senelere 
Yaşlarım sığmaz oldu gündüzlere
Fayda vermiyor boş odaların tavafı 
Ya da inmek zihnimin derinlerine
Her odamın penceresi açılıyor size 
Gözlerimin gördüğü her zerre
Sanki hüküm giymiş isminize
Her köşede duruyorlar resminizle

Tanık oldum sesinize
Yok etti insanlığımı
Yüreğimi yokladım
Baktım ki yok yerinde
Hemen dikilmiş kapınız önüne
Göz kapaklarını bile indirmeye korkar halde
Öyle ki gülüşlerinize köle
Ruhunuzundan uzak esintilerde
Karada bir balık gibi çırpınıyor
Bütün özgürlüğü sanki sizde
Kurduğu cümleler sanki çehrenize

Tanık oldum sesinize
İstedim çıkmak intikala ebediyete
Benliğimi yokladım
Baktım ki yok yerinde
Ve günden güne erimekte
Yalnızlığı yüzüne vuran yellere inat
Soğuk duşlarda kendiyle yüzleşmekte
Vücudunun toprağı iflas etti
Ruhunun çiçeği ölmekte
Çare bir çift kelimenizde
Çare bir tebessümünüzde
Sessiz mi kalacaksınız?
Susuz mu bırakacaksınız?